බලහත්කාරකම - 1

දැන් රොෂාන් මගේ හොඳම යාළුවෙක්. මම ලියන ඒවා කියවලා අඩුපාඩු හදන්න දැන් මිනිහා හවසට හවසට මගේ (මගෙ කිව්වට අයිතිය අයියගෙ) කොමියුනිකේෂන් එකට එනවා. අපේ අනිත් යාළුවො ටිකත් මගේ කොමියුනිකේෂන් එකට සෙට් වෙන්න පටන් ගත්ත නිසා මටත් ෆන් එක ලඟටම ගෙනත් දෙනවා. ගුරුවරිය  කතාවෙ එන අවුරුදු 32ක විතර ටීචර් තමයි පහුගිය ටිකේ අපි හීනෙනුත් දැක්කෙ. රොෂානුත් ඒකට වහ වැටිලා හිටියෙ. දහ අටේ විස්සේ බොළඳ කෑළි වලට ඒකාකාර විදිහට ගගහ ඉන්නවට වඩා මේ මැදිවියේ ගෑනු ගැහිල්ල මාර සිරා බව මිනිහ පුන පුනා කියනවා.

මම ටීචර්ගෙ සිද්ධි මාලාවේ තවත් කතාවක් ලිය ලිය ඉන්න දවසක දවාලක මිනිහා ‍මගෙ කඩේට ගොඩ වැදුනා. අපි කතා කර කර හිටියෙ ටීචර් ගැන.

“ටීචර්ට ටිකක් ගණන් උස්සන්න ඕන” කියා රොෂාන් මා සමග පැවසුවා.

“ඇයි ඒ”

“ගෑනිව මට ඕන ඕන විදිහට නටවන්නනම් එහෙම කරන්න ඕන. එතකොට තමයි බැල්ලියෙක් නැට්ට වන වන එනවා වගේ මං කියන කියන දේ කරන්නෙ. ගෑනිට දැන් මම දෙන සැප නැතුව බැහැ. පවු බන් අවුරුදු 32 ක් වුණත් තාම ගොඩක් දේවල් රස විඳලා නැහැ.”

මගේ කොමියුනිකේෂන් එක ඉස්සරහා මොන්ටිසෝරියක් තියෙනවා. ඒකට ලස්සන තරුණ අම්මලා උදේ ළමයි ගෙනැත් දාලා එළියෙ කියව කියව ඉන්නවා. මගේ කඩේටත් සමහරු එනවා ලිපිද්‍රව්‍ය ගන්න. රොෂාන් ඒ දිහා ඇහැ දාගෙන ඉන්නවා මම දැක්කා.

මෙහෙම රොෂාන් එක්ක කතා කර කර ඉන්න අතර, ඒ මොන්ටිසෝරියේ බබෙක්ගෙ අම්මා කෙනෙක් කඩේට එනු අපි දැක්කා.

“මාර කෑල්ලක්” රොෂාන් කිවුවා

ඒ ගෑනිගේ මුහුණේ හරි අහිංසක ලස්සනක් තියෙන්නේ. ඇඟත් නියමයි. පපුව අසාමාන්‍ය විදිහට ලොකුයි. ඒ රොෂාන් කැමතිම අංගයක් බව මම දැන් දන්නවා. ඒත් පුක නම් පපුවට ගැලපෙන තරම්ම ලොකුවට තිබ්බෙ නැහැ. නමුත් ඒකත් අවශ්‍ය තරම් ලොකුවට ලස්සනට තිබ්බා.

ගෑනි තන් දෙක වන වන ඇවිත් කඩේට ඇතුලු වෙලා

“ඉන්ටර්නෙට් යන්න පුළුවන්ද” කියා මගෙන් ඇසුවා.

මෙයා මීට කලින් දවස් කීපයක්ම මෙහෙම ඇවිත් තියෙනවා. එක දවසක් කොම්පියුටර් හදනවද කියලත් ඇහුවා. ගෑනි බොක්ස් එක ඇතුලට ගියහම මම රොෂාන්ට විස්තරේ කිවුවා. ගෑනි එන්නේ ස්කයිප් වලින් මිනිහට කතා කරන්න. මිනිහ පිට රටක. ගෙදර කොම්පියුටරේ කැඩිලා නිසා තමයි මෙහෙට එන්න ගත්තෙ.

“තව ටිකකින් අහයි ස්කයිප් ඇර ගන්නෙ කොහොමද කියලා.”

මා කී ලෙසම ඇය එහෙම ඇහුවෙ නොදන්න කමටයි. වෙනදට මම කරන්නෙ බොක්ස් එක ළඟට ගිහින් කරන්න ඕනෙ දෙවල් කියා දෙන එක.

ඒත් අද රොෂාන් වහාම පැනලා බොක්ස් එක ඇතුලටම ගිහින් ස්කයිප් ලොග් වෙලාම දුන්නා. තව මොන මෙනවද කතාත් කළා.

ගෑනි කතාව යන අතරෙ රොෂාන් මං ලඟට ඇවිත් රහසින් වගේ කතා කරන්න ගත්තා.

“මචං එළ කෑල්ලක්. පියුමිට ගණන් උස්සන්නත් එක්ක මේකිට ටික දවසකට සෙට් වෙන්න හිතයි”

“පිස්සුද බං මේකිගේ දුව අර ඉස්සරහ මොන්ටිසෝරියෙ. අනික කසාද මිනිහට පණ ඇරලා වගේ. දවස් දෙක තුනකට සැරයක් ස්කයිප් කරනවා.”

“ඒව අදාල නැහැ බන්. ඒක ගෑනු ඇඟක්. මම දන්නවා ටියුන් කරලා ගන්න. මොනවද ඔට්ටු.”

“ඒ කිවුවෙ”

“මම ගෑනිට ගහල පෙන්නන්නද? මොනවද ඔට්ටු.”

“ඔට්ටු දාන්නනම් දෙයක් නැහැ. හැබැයි පුතෝ අමාරුවෙ වැටෙන්න නම් එපා. මේ පැත්ත ටිකක් හැදිච්ච පැත්තක්. මමත් ආසයි උඹේ ක්‍රම සහ විධි බලලා ඉගෙන ගන්න.”

“එහෙනම් ඔන්න බලා ගනින්.” කියූ රොෂාන් ගෑනි බොක්ස් එකෙන් එළියට එනකල් බලා සිටියා. පැය කාලකට පමණ පසු ගෑනි බිල ගෙවීමට එළියට ආ විට. රොෂාන් කතාවට අල්ල ගත්තා.

“අයියෝ අක්කට තව පැය භාගයක් විතර කතා කරන්න තිබ්බනේ. කොහොමත් පැයකටම අය කරන නිසා.” රොෂාන් කීවේ හිතවතකුට උපදෙසක් දෙන විදිහට.

සිනාසුන ඇය

“එයාට විවේක නැහැ මල්ලි” කියා තම පසුම්බියෙන් රුපියල් 100 ක් ගෙන රොෂාන්ට දුන්නා. 

රොෂාන් එය මා අතට දී

“අක්කගේ ගෙදර කොම්පියුටර් එක කැඩිලද?”

“අනේ ඔවු මල්ලි. දැන් සති දෙකක් විතර ඇති. හදා ගන්න විදිහක් නැතුව ඉන්නෙ.”

“ඉතින් ගෙනැත් දෙන්නකො මම හදලා දෙන්නම්.”

“අනේ මම ඒ වයර් ටික ගලවන හැටිවත් දන්නෙ නෑ මල්ලි. නැත්තං මම මෙලහට කොහෙට හරි ගහින් දාලා.”

“ඇයි ගෙදර කවුරුත් නැද්ද ඕක ගලවන්න පුළුවන්”

“නැන්දම්මයි මමයි විතරයි ගෙදර. ඕක දන්න කෙනෙක් නෑනේ.”

“අනේ අක්කගෙ කතාව ඇහුවම දුකත් හිතෙනවා. ඉන්නකො මම ඇවිත් කරන්න පුළුවන් දෙයක් තියෙනවද කියලා බලන්නම්.”

“අනේ ඒක ලොකු පිනක් මල්ලි.”

“අක්කගේ ගෙදරට එන පාර කියන්නකො. “

ගෑනි පාර කිවුවා. රොෂාන් කොලේක නොට් කරගත්තා. ෆෝන් නම්බර් එකත් ලියා ගත්තා.

“මල්ලිට අද පුළුවන්ද”

“අනේ අක්කෙ අදනම් ටිකක් බිසී වගේ. මම එනකොට කෝල් එකක් දෙන්නම්කො. ෂුවර් එකටම හෙට පුළුවන්.”

“ඒක හොඳයි. අද නැන්දම්මත් නෑනලගෙ ගෙදර ගහින්. මම හෙට කොම්පියුටරේ දූවිල පිහලා සුද්ද කරලා තියන්නම්. අනේ මල්ලි වරද්දන්න එපා හොඳේ” ගෑනි කිව්වෙ හරි අහිංසක විදිහට

පිටත් වෙනකොටම රොෂාන්

“අක්කෙ! අක්කෙ! නම අහගන්න බැරි වුණානෙ. කාගෙ ගේ කියලද අහන්නෙ හොයාගන්න බැරි වුණොත්.

”

“දිමුතු.” ගෑනි උත්තර දුන්නෙ ලැජ්ජාවෙන්

“දිමුතු අක්කට නොකරන උදව්වක් කොහෙද” රොෂාන්ද පැණි හිනාවක් දමා කීවේ දිමුතු පිටවී යන විටය.

“කොහොමද වැඩ?” දිමුතු ගිහ පසු රොෂාන් මගෙන් ඇසීය.

“උඹනම මාර ලකී බං”

“ලකී නෙමෙයි බං. අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගැනීමේ හැකියාව.”

“ඒක නෙවෙයි දැන් උඹ කොම්පියුටර් හදන්න දන්නවද?”

“පිස්සුද බන්. ඔය මොනව හරි කූරු ගාල එන්න බැරියැ. උඹට ගෙනැත් දුන්නොත් මට සපෝට් එකක් දෙන්න පුළුවන්ද?”

මම හා කීවත් හිත දෙගිඩියාවෙන්.

“හැබැයි පුතෝ මගේ කොමියුනිකේෂන් එකවත් පවුල් ජීවිතේවත් චාටර් වෙන දෙයක් එහෙම කරනව නෙමෙයි.”

“හරි බං. ඔන්න බලපන්කො මගෙ වැඩ. උඹට තවත් කතාවක් උඹෙම දෑහින් දැකල ලියන්න අවස්ථාවක් අරං දෙන්නංකො.”

“දැන් උඹ හෙට යනවද ඒ ගෑනිගෙ ගෙදර. “

“හෙට නෙවෙයි බං. අදම යනවා. නැන්දම්ම නැති එකේ අද තමයි දවස. බලාපොරොත්තු නැති වෙලාවක ගියොත් අවස්ථා වැඩියි.”

රොෂාන් මා හා වාත වෙවී මොන්ටිසෝරිය ඇරී දිමුතු දරුවා සමග ගෙදර ගොස් මද වෙලාකින් පිටත් ව ගියා. මිනිහා පැයකින් විතර ආයිත් ආවා. ඒ ආවෙ හද්ද පරන කොම්පියුටරයකුත් උස්සගෙන. මම ඒක ගලවලා දූවිලි පිහදාන්න රොෂාන්ට දුන්නා. ඊට පස්සෙ රැම් ගලවලා ගහලා ස්ටාට් කළාම ඉබේම ස්ටාට් වුණා. රැම් බුරුල් වෙලා හරි මලකඩ කාල හරි තමයි වැඩ කරලා නැත්තෙ.

බූට් වුණ ගමන් රොෂාන් ඒකේ හාර්ඩ් ඩිස්ක් එකෙ ඇති සෑම දෙයක්ම හාරා අවුස්සන්නට වුණා. පාස්වර්ඩ් නොතිබ්බ නිසා මිනිහගෙ වැඩේ ලේසි වුණා.

“බ්ලැක්මේල් කරන්නද හදන්නෙ?”

“පිස්සුද බං. ගැනිගෙ හිලට බහින්න පොටක් පාදගන්න බලන්නෙ.”

රොෂාන්ට යමක් හමු වුණා. ඒ වෙබ් කැමරාවෙන් ගන්නා ෆොටෝ සේව් වෙන තැන. එතන ෆොටෝ සෑහෙන ප්‍රමාණයක් තිබ්බා. හැබැයි ගොඩක් තිබ්බෙ දුවගෙයි, තව කිහිප දෙනෙක් එක්ක එකට කොම්පියුටරය ඉස්සරහ ඉඳගෙන ඉන්න ෆොටෝ. ඒ අතරෙ රොෂාන්ගෙ උකුස් ඇසට සිරා ෆොටෝ ටිකක් හොයාගන්න පුළුවන් වුණා. ඒ ගෑනි මිනිහ එක්ක ස්කයිප් වලන් කතා කරන ගමන් වැරදිලා හරි ඕන කමින් හරි ගත්ත ෆොටෝ ටිකක්. ඒ එකක්වත් නරක ඒවා නෙවෙයි. හැබැයි. සමහර ඒවගෙ ගෑණි ඇඳලා හිටියෙ අත් නැති කර ලොකු හැට්ට. ඒවගෙන් තන් දෙකේ කානුව හොඳට පේනවා. බොල තන් දෙකත් කැපිලා පේනවා. තව එකක් තිබ්බා නයිටියක් ඇඳගෙන හිටපු එකක්. ඒකෙත් ඒ ලොකු තන් දෙක හොඳ ලස්සනට පේනවා. ඒ හැම එකක්ම හෙඩ් ෆෝන් දාගෙන ඉන්න උඩු කය විතරයි.රොෂාන් ඒවා තමන්ගෙ පෙන් ඩ්‍රයිව් එකටත් කොපි කරගෙන කොම්පියටර් එකත් බයිසිකලේ බැඳගෙන ආයිත් ගියා.

කඩෙන් පිටදි සිදුවුණ දේවල් රොෂාන්ගෙ කිවුව විදිහට මෙහෙමයි.

මතු සම්බන්ධයි